Het is een punt van discussie dat niet alleen bij mij thuis voor beroering zorgt, maar sinds een jaar of wat ook op mijn werk speelt: afval scheiden. Ik zou dit met mijn groene hart natuurlijk van harte moeten toejuichen, en dat doe ik ook, maar in beperkte maten. Want man… het is soms toch tamelijk ingewikkeld allemaal. Wat moet
Het zijn van die typische toevoegingen aan het straatbeeld die, als ze voor jou niet zo relevant zijn, er gewoon bij horen. Van die dingen die menig ziend persoon wel ziet, maar niet registreert. Denk bijvoorbeeld aan de witte ribbellijnen bij bus- en treinstations, of de noppentegels die oversteekplaatsen markeren. Dit zijn geen kunstzinnige uitingen van een overijverig gemeenteraadslid –
Sinds kort duikt het overal op. Sommigen noemen het een plaag, anderen vinden het de uitvinding van de eeuw. Eén ding is zeker: het wordt zo langzamerhand steeds meer geïntegreerd in onze (digitale) levens. Bijna iedereen heeft er onderhand wel iets over gezegd of geschreven, dus nu is het mijn beurt. Riemen vast, want ik deel met genoegen mijn visie
De eerste werkdag na mijn vakantie begint goed als ik met de lift op de vierde verdieping arriveer.“Vierde verdieping”, verkondigt een stem monter. Mijn hart maakt een sprongetje. Dat is nieuw! Het lijkt misschien iets kleins en onbeduidends, een lift die is gaan praten, maar voor mij is het een teken dat er rekening met me gehouden en naar me