Te samen met de naweeën van de winter waart er een griepgolf door ons land. Collega na collega wordt geveld Ons team is al geruime tijd niet meer op volle sterkte. Als de één terugkomt, valt de ander uit. Vol trots verkondig ik tegen een paar collega’s dat ik nooit ziek word. Diezelfde avond begint de keelpijn op te zetten.
Bij samenwonen horen de nodige grote en minder grote veranderingen. Hierover schreef ik al in deel 1 van deze serie, over het verplaatsen van je verleden naar een nieuwe plek, in deel 2 over het regelen van bepaalde administratieve zaken en in deel 3 over het samen bestieren van een huishouden. Maar nu het stof van de verhuizing is neergedaald
Zelfstandig wonen is als je een beperking hebt lang niet altijd een optie. Ik heb veel (tussen)stappen moeten zetten voordat ik kwam waar ik nu ben. Van een beschermde jeugd bij ouders, waarbij er voor je wordt gekookt en schoongemaakt, moet je alles plotseling zelf doen wanneer je het huis uit gaat. Niet te doen als je nauwelijks wat ziet.
Niet schrikken hoor, daar ben ik weer! Ik verdween zonder aankondiging van je digitale netvlies en nu, twee maanden later, keer ik wederom zonder aankondiging vooraf terug. Ik zou graag met een paar goede redenen komen waarom ik zo lang radiostilte heb ingelast. Helaas heb ik die niet, alleen de clichés, dat ik echt heel druk ben geweest en geen
Hoe ouder je wordt, hoe sneller de tijd lijkt te gaan. Ik weet niet of ik die wijsheid zelf heb verzonnen of dat deze uit de koker van een briljantere geest komt, maar het is sowieso waar. Toen ik nog een klein meisje was zweefde ik, als ik er nu op terug kijk dan, eindeloos in een tijdloze mist van
Wat kan er toch veel veranderen in een jaar tijd! Zo’n jaar gaat razendsnel, maar tegelijkertijd kan er in die twaalf maanden zo veel gebeuren! Denk maar eens terug: waar was jij vorig jaar op deze dag? Wat deed je precies? Zat je misschien in een compleet andere levensfase? De kans is groot dat je niet meer precies weet wat