We hebben de jaarwisseling weer overleefd. En met we bedoel ik mijn naasten en ik, want helaas zijn er zoals ieder jaar weer wat veel te jonge vuurwerkslachtoffers te betreuren. Hoeveel gewonden en doden er ook vallen, hoeveel verminkingen en branden er worden gecreëerd, de gemiddelde gelegenheidspyromaan neemt zijn verantwoordelijkheid maar niet. Daarom tel ik mijn zegeningen, en mijn vingers
Hoe ouder je wordt, hoe sneller de tijd lijkt te gaan. Ik weet niet of ik die wijsheid zelf heb verzonnen of dat deze uit de koker van een briljantere geest komt, maar het is sowieso waar. Toen ik nog een klein meisje was zweefde ik, als ik er nu op terug kijk dan, eindeloos in een tijdloze mist van
Ik neem jullie mee naar het o zo vredige Ermelo, een rustig dorpje op de Veluwe. In deze stille, door bossen en heide omringde woonplaats, zijn de mensen uiterst vriendelijk en gebeurt regelmatig wat je op de meeste plekken in het land veel minder ziet: er wordt gestopt voor de witte stok! Ermelo, een oase van rust en bezinning, waar
De Koopgoot in Rotterdam wordt overspoeld door winkelend publiek. De menigte struint in een gestage stroom langs de feestelijk verlichte winkels, met alle afgedraaide kerstklassiekers galmend in de oren. Dat het woensdagmiddag is en al donker doet niets af aan de drukte. Mijn vriend en ik lopen er tussen, voortgedreven door het verlangen om dat ene speciale cadeau te vinden