Uitgeschakeld
Te samen met de naweeën van de winter waart er een griepgolf door ons land. Collega na collega wordt geveld Ons team is al geruime tijd niet meer op volle sterkte. Als de één terugkomt, valt de ander uit. Vol trots verkondig ik tegen een paar collega’s dat ik nooit ziek word. Diezelfde avond begint de keelpijn op te zetten. Hét bewijs dat je iets weldegelijk over jezelf kunt afroepen. Een paar dagen later bel ik schoorvoetend, of liever schorkelend, mijn leidinggevenden: “ik moet me ziekmelden.”
Rusteloos
Mijn lijf is niet perfect en heeft zo haar kuren, denk aan mijn schildklier of eh, nou ja, mijn ogen. maar met mijn immuunsysteem is weinig mis. Ik grap weleens dat Moeder Aarde mij ter compensatie voor mijn slechte zicht een ijzersterke weerstand heeft gegeven. Een grap die ik overigens niet bij iedereen kan maken, want voor veel visueel beperkten geldt dit helaas niet. Hoe dan ook, de laatste keer dat ik echt ziek was en dat ik bijna niets meer kon, was rond de jaarwisseling 2019-2020. Ik had toentertijd een hoop te doen met mijn studie en kon de rust niet vinden om te herstellen. Weken lang heb ik lopen kwakkelen. In oktober 2022 kreeg ik corona. Hoewel ik moe en benauwd was en in vlagen werd geplaagd door hoofdpijn, kon ik nog wel redelijk functioneren. Ik kon nog werken, koken en de hond uitlaten, al had ik gezien dat laatste weinig keus, want ik woonde alleen. Op zo nu en dan een verkoudheidje na heb ik zelden last van lichamelijke ongemakken. In de drie jaar dat ik bij het OM werk heb ik me in totaal drie dagen ziek gemeld en als ik dan echt op dat punt kwam, voelde ik me daar nooit heel fijn bij. Als ik me minder fit voel, geef ik mezelf amper de rust om te herstellen. Ik voel me al snel nutteloos en wil wat doen, maar heb daar tegelijkertijd de puf niet voor. Ik zit in een soort emotionele spagaat en weet niet wat ik met mezelf aan moet. Ik weet dat mezelf de rust gunnen een investering is in de nabije toekomst, zodat ik snel weer op volle kracht kan functioneren, maar ik kan me er maar met moeite toe zetten.
Om de beurt de Sjaak
Sinds ik samen ben gaan wonen is ziek zijn een stuk dragelijker geworden. Als ik me niet goed voel, zorgt mijn lief voor het eten en gaat hij naar buiten met Xena. Die bewuste maandag dat ik me ziek meldde heb ik tegen mijn natuur in een halve dag op bed gelegen, terwijl hij twee keer de hond uitliet. Overigens ben ik de dag daarna weer een halve dag naar kantoor gegaan, toch wel flink opgeknapt van zo’n dag platte rust.
Ook scheelt het dat we tot nu toe niet tegelijkertijd ziek zijn geweest *even afkloppen*. Als Jur de griep heeft, heeft hij het vaak echt te pakken. Ik onderga dan een wonderlijke transformatie en ontpop mezelf tot vlijtige huisvrouw, die kookt, schoonmaakt en af en toe een kopje thee naar boven brengt. Ik heb dan ineens overvloedig veel energie en ben de hele dag in touw. Ik vrees de dag dat wij allebei tegelijk aan bed gekluisterd zijn… maar tot nu toe heeft de één de ander niet aangestoken. *nogmaals afkloppen, we weten allemaal wat er anders gebeurt*.
Ik wil absoluut geen drama maken van die keel- en hoofdpijn die elkaar als twee loyale minnaars afwisselen, het hoesten dat mijn nachten verscheurt en mijn verstopte holtes. Ik leef deels op paracetamol, hoestdrank en Strepsels en kom zo prima mijn dagen door. Twee dagen na mijn dag ziekteverlof ging ik weer sporten met Jur en dat heeft me echt goed gedaan. Even flink bewegen om het dopaminegehalte in mijn bloed op te krikken en het virus eruit te zweten was een goed idee, al had het ook anders kunnen uitpakken. Ik ben blij en dankbaar dat het gezonde eten en vele bewegen, waar ik dagelijks mee bezig ben, zijn vruchten afwerpt en dat ik relatief snel kan herstellen van zo’n hardnekkig virusje. Over twee weken heb ik een vitaliteitscheck gefaciliteerd door mijn werk. Ze gaan dan een fysieke test doen, mijn bloeddruk en cholesterol meten, wegen, een oogkeuring… haha! Dat laatste heb ik in mijn leven al genoeg gehad, maar naar de rest ben ik wel benieuwd. Hoewel deze check uiteraard niet verplicht is, heb ik dus besloten mee te doen. Ik ben altijd erg nieuwsgierig geweest naar het functioneren van mijn lijf en leden en hoor graag of dit allemaal in orde is. En mocht ik toch een enge, verborgen kwaal blijken te hebben, dan weet ik dat ook gelijk. Ik ga er sowieso vanuit dat ik die fysieke test fit kan doorstaan. Ik heb nog een aantal dagen om de laatste restjes virus eruit te hoesten en te niezen!