Tot pier en niet verder
De sfeer zit er goed in op het Malieveld. Uit speakers klinkt opzwepende muziek, waar een DJ vrolijk overheen babbelt met teksten als: “wij zetten ons vanavond in Voor KWF. Succes alle lopers!” Overal zwerven mensen rond waarvan er veel rode of oranje T-shirts dragen, terwijl de laatste zonnestralen het tafereel in een rossige gloed dompelen. Tussen de drommen mensen lopen Xena en ik, vergezeld door het overgrote deel van mijn schoonfamilie. We hebben net onze wandelkaarten opgehaald en zijn nu op zoek naar mijn T-shirt. Nee, dat heb ik niet vanwege de onverwachte warmte uitgetrokken, waarna het meegevoerd werd door de wind, ik heb het Wandelen Tegen Kanker shirt nooit ontvangen. Dit T-shirt heb ik gekregen omdat ik voor 21 februari meer dan 500 euro ophaalde voor KWF. Door leveringsproblemen was het shirt helaas niet op tijd voor de wandeling bij mij thuisbezorgd en kunnen we het vanavond voor de start van het event ophalen bij de stand. Maar welke stand? We worden van het enen naar het andere kraampje gestuurd. De wandelkaartenmevrouw stuurt ons naar de stand waar shirts voor de komende CPC-loop worden verkocht, daar moeten we dus niet wezen. Uiteindelijk vinden we de juiste stand waar de vriendelijke man van KWF mij mijn shirt overhandigt. Het is weliswaar een mannenshirt, maar het past prima, dus mij hoor je niet klagen.
Startwave
Voor wie het gemist heeft: in februari heb ik flink lopen leuren bij familie, vrienden, collega’s en lezers om een mooi bedrag op te halen voor KWF Kankerbestrijding. Dat is gelukt: we hebben een prachtig bedrag opgehaald van 644 euro. Ontzettend bedankt nog, donateurs! Jullie steun gaf ons een mooi steuntje in de rug tijdens de zeven kilometer lange City Pier Night Walk door Den Haag. Psst, doneren kan nog steeds.
Anyway, dankzij dit mooie bedrag had ik dus een shirt verdient dat niet kwam, en waar we achteraan zijn gaan jagen. Daardoor missen we wel de wave waarin we zouden starten. De bedoeling was dat we om 18:30 uur zouden vertrekken, maar het is inmiddels kwart voor zeven. Dan maar mee met de volgende groep! We verzamelen ons bij het startpunt, waar een kleiene file is ontstaan. Ze laten de meute in kleinere groepen om de beurt vertrekken, zodat de wandelaars zich beter verspreiden en er geen wachtrijen ontstaan bij de tussenstops. Naar onze mening is dit niet per se nodig, gezien iedereen een eigen tempo loopt verspreidt zo’n meute zich sowieso snel, lijkt ons. Maar de sfeer zit er goed in met muziek en de immer enthousiaste DJ, terwijl verslaggevers van Omroep West het gebeuren vastleggen. En we hebben nu ook tijd voor een fotomoment zo vlak voor de start!
Lichtjestocht
Als we dan eindelijk kunnen beginnen met de wandeling, is de duisternis inmiddels ingetreden. Met een vrolijk verlichte Xena – we hebben een snoer met lampjes aan haar tuig gemaakt – wandelen we door het centrum. Xena heeft er flink de pas in: ze wordt altijd erg vrolijk van grote groepen mensen. Ik houd haar zo goed en zo kwaad als het kan in het gareel en haar begeleiding gaat nagenoeg vlekkeloos. Eén keer verstap ik me in zo’n perkje rondom een boom heen, maar dat had ze niet echt kunnen voorkomen. Mensen achter ons discussiëren of we wel de goede kant op gaan. Als ons kleine gezelschap een andere, maar geen kortere, weg inslaat, roepen ze ons na: “valsspelers!” We lopen langs het Vredespaleis en door de prachtig verlichte Scheveningse Bosjes naar Madurodam.
Onderweg komen we langs verschillende licht- en muziekattracties en ook zijn er een paar tussenstops. We kunnen bij een kerk een warm drankje en een koek halen, en binnen kun je een kaarsje aansteken voor dierbaren die overleden zijn aan kanker. In de drukte valt het batterijenkastje van het lampjessnoer van Xena twee keer in duigen. De tweede keer wordt het ding fataal en Xena moet onverlichter zaken de reis vervolgen. Bij een tweede kerk speelt een live orkest. ze brengen onder andere een mooie versie van Another Love van Tom Odell ten gehore. Bij deze kerk krijgen we ook een tamelijk eigenaardige snack: iets wat het meest lijkt op in suikerwater gedrenkte ontbijtkoek. Mierzoet! Ik eet het maar op omdat ik vreselijk tegen voedselverspilling ben, maar ik ben één van de weinigen die haar gebit en bloeddruk in de waagschaal stelt. De 500 meter die volgen na deze tussenstop zijn geplaveid met deze half afgekloven snacks. Hoewel ik het niet gezien heb, heeft Xena er iets van te pakken gekregen, want een dag later treffen we een plas kots met restjes van deze koek aan naast haar kussen. (voor Xena fans: verder vertoonde ze geen ziekteverschijnselen en ze is nog springlevend.)
High-five
Ten slotte bereiken we ten langen leste de boulevard van Scheveningen, waar de finish op ons wacht. Deze bevindt zich op de pier. Bij de trap naar boven staan twee mensen klaar om ons een high-five te geven. Natuurlijk mis ik de eerste, klassiek slechtziendendingetje. Als we de trap beklommen hebben moeten we de hele pier af lopen, om vervolgens weer naar beneden te gaan. Daar wachten twee mensen ons op met een grote doos vol penningen. We krijgen er allemaal één als bewijs dat we de eindstreep hebben gehaald, zelfs Xena. Deze prijkt nu trots op haar halsband.
Na afloop drinken we nog een drankje in een overvolle strandtent. Onze voeten zijn moe, maar onze harten voldaan. We hebben een afstand van ruim zeven kilometer afgelegd in iets meer dan twee uur tijd. Een geringe prestatie als je kijkt naar de deelnemers van de CPC-loop, die twee dagen later plaatsvindt, maar toch vind ik dat we trots mogen zijn op onszelf. Want niet alleen hebben we een mooi bedrag opgehaald voor KWF, we hebben ook een fantastische tijd met z’n vijven gehad!
Anderhalve week na de City Pier Night Walk krijg ik een appje van Jur: “Je T-shirt wordt vandaag bezorgd…”