Bezorg zorgen
Op een afgelegen locatie ergens in Blaricum staan tientallen pakketdozen mistroostig op elkaar gestapeld, wachtend op hun rechtmatige eigenaars. Eén van die eigenaars, ben ik. Mijn tante parkeert de auto. Ik moest haar wel mee vragen, want met het OV afreizen naar dit sombere niets is geen optie. We lopen naar binnen en na eerst een paar minuten hardgrondig genegeerd te zijn door de drie ijverig pakketjes stapelende medewerkers, staan ze ons te woord.
“Ik kom een pakketje ophalen”, zeg ik, omdat je toch iets moet zeggen om de dialoog te starten.
“Ja dat lijkt me logisch”, reageert de man. Het klinkt niet per se bot, maar ook niet geheel vriendelijk. Als hij me even later de pakketdoos aanreikt, overvalt me een ongerust gevoel. Volgens de afzender zouden het twee dozen moeten zijn. Maar, na nog een snelle check blijkt dit echt het enige pakketje dat ze van me hebben.
Eeuwige strijd
Online shoppen kent voor mij vele voordelen. Mijn slechtziendheid, in niet al te handige combinatie met mijn nijging om contact met vreemden te vermijden, weerhoudt me er vaak van om alleen een winkel binnen te lopen. Daarnaast kijk ik liever zelf en op mijn gemakje wat ik moet hebben. Ik ben van niemand afhankelijk als ik online mijn aankopen doe. Toch is het op deze manier shoppen behoorlijk tegenstrijdig met mijn groene principes. Ik denk vaak dan ook twee keer na voor ik iets in mijn digitale winkelmandje gooi, en al helemaal voordat ik iets afreken. Bijkomend voordeel: het voorkomt impulsaankopen. Maar je kunt je vast indenken hoe naar ik me dan voel als mijn inkopen, gedaan bij dezelfde winkel, in meerdere pakketten en op verschillende dagen worden geleverd. Vooral bol en plein.nl, door mij graag bezocht, hebben hier een handje van. Het in de inleiding genoemde pakketje was afkomstig van laatst genoemde webwinkel. Niet alleen kwamen mijn spullen in twee verschillende pakketten, maar ook nog eens een dag na elkaar. Het tweede pakket arriveerde een dag later, gelukkig deze keer wel op mijn thuisadres.
Om de schade toch enigszins te beperken, maak ik me zelden schuldig aan het retourneren van online gekochte producten, tenzij ik echt niet anders kan. Laatst zag ik bij De Avondshow met Arjen Lubach weer wat voor impact het retourneren van pakketjes heeft op het klimaat, al helemaal als het ondoordacht wordt gedaan. Dat mensen van hetzelfde kledingstuk drie maten bestellen om dat ene item dat ze wel passen te houden en de rest klakkeloos retour te zenden. Want het is toch in vele gevallen gratis!
‘We hebben je gemist’
Afgezien van de bezwaren die ik voel omtrent het milieu, weegt het feit dat het behoorlijk regelmatig fout gaat ook mee in mijn voorzichtigheid bij online bestellen. Goed, dat ik nu half in Huizen en half in Den Haag woon maakt het er uiteraard niet makkelijker op. Ik moet altijd even goed nadenken of ik dan wel ’thuis’ ben, waar dat ook moge zijn. Soms krijg je in de mail te lezen dat het bestelde pakje door de brievenbus kan en kan je opgelucht ademhalen: je hoeft niet de hele dag thuis te blijven. Maar dan… besluit de bezorger dat het toch niet past en tja, dan ben je de pineut. Want het is altijd spannend of het pakketje bij je vriendelijke buur wordt bezorgd, of bij een pick-uppunt aan de andere kant van de stad. Denk aan mijn geval waarbij ik naar Blaricum moest. Ik heb als slechtziende dan het geluk dat er een familielid met een auto in de buurt woont, maar die vlieger gaat niet voor iedere visueel beperkte op. Dat goederen tot aan je deur worden bezorgd, zou ons juist moeten ontzorgen, maar soms is het tegendeel helaas waar. Vaak is het dan een beetje mijn eigen schuld omdat ik het allemaal net niet handig heb gepland, maar ik heb ook wel eens verhalen gehoord van mensen die trouw thuis op hun pakketje zaten te wachten en toch werd deze naar zo’n afhaalpunt gebracht. En dat zit meestal niet om de hoek, wel nee!
Natuurlijk gaat het het grootste deel van de tijd goed met het bezorgen van pakketjes. En vaak ligt de schuld ook niet bij de bezorger, maar bij het monsterlijke beleid van PostNL en dat soort bedrijven waar hun medewerkers onder enorme druk staan. Hoewel het even vloeken en zuchten is als je pakje op een tijd wordt bezorgd die niet uitkomt en je deze niet kunt wijzigen, pakketten voor je deur worden achtergelaten in de stromende regen of je te lezen krijgt dat je spul is afgeleverd bij de buren, maar je zelf mag gaan uitpuzzelen welke buren… Grrr het is gewoon irritant! En dan komen ze van PostNL met de ‘gaat nooit zomaar de bel’ reclame en wordt het even rood voor mijn ogen. En waarom heeft Huizen eigenlijk zo weinig PostNL-punten? Hoezo doet de Primera bij ons dat ineens niet meer?! Goed, ik ga even diep inademen en positief naar de toekomst kijken. Want ik heb zojuist hondenvoer besteld dat binnen één tot twee werkdagen geleverd gaat worden… ik ben benieuwd!