Exclusief

Moor/ december 13, 2023/ Er opuit/ 0 reacties

Ik ben dol op hotelvakanties en mijn vriend gelukkig ook. Eerder dit jaar brachten we een paar dagen door in een schitterend hotel in Maastricht. Begin december reisden we af naar Middelburg om ons tien maanden samenzijn te vieren. Daar trokken we ons terug in het Valk Exclusief hotel en lieten ons onderdompelen in culinaire genoegens en… het heerlijke hotelzwembad. Maar was het enkel luxe en comfort dat de klok sloeg? En hoe inclusief is Valk Exclusief eigenlijk?

Houten roerstaafjes, hoge regendouche, heerlijk restaurant

Hotelvakanties hebben voor mij altijd een zekere charme gehad. Je checkt in, krijgt wat uitleg en een pasje waarmee je altijd je kamer in kunt, en dan heb je plotseling een kamer tot je beschikking waar honderden andere mensen zijn geweest. Een kamer met een bepaalde inrichting, een bepaalde sfeer, die iedere keer weer anders is. Omdat ik niet zo goed ben in het bekijken van foto’s is het voor mij echt een totale verrassing waar ik terecht kom. Het voelt een beetje alsof je een cadeautje openmaakt, of zo’n magic box van Too Good To Go waar je nooit weet wat je te wachten staat. Iedere keer als ik mijn tijdelijke onderkomen binnenkom, heb ik even een paar minuten nodig om de omgeving in me op te nemen en in dit geval mijn weg te vinden, want onze kamer was enorm groot! Met een reusachtige badkamer voorzien van een bad en regendouche, een aparte wc en een soort aanrechtje met een koffie/theemachine. Heerlijk luxe stoelen hadden we, al bleek één daarvan een losse poot te hebben, wat mijn partner Juriaan aan den lijven ondervond. Ook de papieren bekertjes en houten roerstaafjes horende bij de koffie en theefaciliteiten deden enigszins afbreuk aan de luxe. Maar de bedden waren dan wel weer heerlijk.

Een bord met ons feestelijke toetje

We hadden een dinerarrangement geboekt, dus konden naar hartenlust gebruikmaken van de voortreffelijke gerechten in het restaurant. Je kon de gerechten kiezen van een speciale menukaart horend bij het arrangement. Nieuwsgierig vroegen we ons af of we de volgende dag dezelfde kaart zouden krijgen. Juriaan was vrij zeker van wel, ik wist het niet zeker. Juriaan kreeg gelijk. Maar dat maakte niet uit, want keuze zat! De eerste avond genoot ik van een voortreffelijke courgettesoep en ravioli met groenten. Het toetje bestond uit allerlei zoete hapjes. Op zaterdag had ik als voorgerecht de geitenkaassalade en als hoofdgerecht een malse kipsaté. Voor het toetje koos ik deze keer een dame blanche. Die tweede avond dat we in het restaurant dineerden liet Juriaan, heel subtiel, iets lezen aan een serveerster op zijn telefoon. Hij hoopte natuurlijk dat ik het niet zou zien, wat heel goed mogelijk was geweest, maar wat ik wel of niet zie is soms net zo slecht te voorspellen als het weer. Wat bleek: hij had gevraagd of we een feestelijk toetje konden krijgen vanwege ons tien maanden samenzijn. En daar kwam het hoor, een vuurwerksterretje, slagroom en het woord ‘gefeliciteerd’ op het bord gespeld in chocolade. Echt zo zoet… letterlijk!

Het ontbijt viel ook alles behalve tegen. Heerlijke gebakken eieren, verse bolletjes, een enorm scala aan beleg, yoghurt en andere zoete en hartige heerlijkheden… ook de Zeeuwse bolus ontbrak niet.

Hier aan de kust, de Zeeuwse kust

Om mijn geleidehond Xena een beetje tegemoet te komen, en om nog wat van Zeeland te zien, gingen we op zaterdag naar Vlissingen. Op het strand mogen de honden lekker rennen, dus Xena ging helemaal los! We bewonderden een enorm windorgel, waar de wind met een hoog gonzend geluid doorheen raasde. Ook dronken we wat en aten een bolus gevuld met banketbakkersroom bij een gezellig strandtentje. Ook leuk: ik kwam een vrouw tegen met een collega en oud-collega van Xena, en ook nog van dezelfde hondenschool. Xena kon haar geluk niet op!

Xena en ik op het strand van Vlissingen

Wellness walhalla

Ik heb nooit eerder gebruik gemaakt van een hotelzwembad, dus ik had geen idee wat ik kon verwachten. Het zwembad van het hotel Middelburg was kleiner dan ik had verwacht, maar wel heerlijk comfortabel en mooi verlicht. Vanaf het knusse cafétje waar gasten kunnen borrelen, en waar wij op onze laatste avond cocktails hebben gedronken, kun je uitkijken op het mooie zwembad. Dat het niet zo groot was gaf niet zo, want het was heel erg rustig. We zijn twee keer wezen zwemmen, op vrijdagavond en op zondagochtend voor het ontbijt. Vooral die zondagochtend hadden we het zwembad bijna helemaal voor onszelf. Het goed verwarmde water, de magische verlichting en de rustgevende, meditatieve muziek maakten deze bezoekjes nog extra plezierig.

We hebben ons zaterdagmiddag lekker in het zweet gewerkt in de fitnessruimte, die voor ieder wat wils bood. Lekker actief roeien, fietsen of op de crosstrainer, het was allemaal mogelijk. Voor de sportfanaat waren er ook de nodige apparaten voor krachttraining. Hoewel we er slechts een klein uurtje hebben doorgebracht, had ik er toch behoorlijke spierpijn van. Een duidelijk teken dat ik het structureel sporten weer zou moeten oppakken, hihi.

Hoe inclusief is Valk Exclusief?

Zoals ik eerder al scheef was mijn geliefde geleidehond Xena ook mee op ons Middelburgavontuur. Je zult je misschien afvragen hoe het hotel met haar omging. Het zou eigenlijk vanzelfsprekend moeten zijn dat assistentiehonden in alle hotels van harte welkom zijn, maar in de praktijk gaan sommige hotels helaas nog op hun achterste benen staan als het woord ‘geleidehond’ valt. En dat terwijl zo’n hond een hulpmiddel is. Maar hoe zat het bij Valk Exclusief? Nou, een assistentiehond is welkom, maar… je moet dit wel van tevoren aangeven en… je moet een toeslag betalen. Ja, je leest het goed. Wanneer heb jij voor het laatst moeten bijbetalen voor je ogen, want dat is Xena voor mij. Zoals een vriendin van mij wel eens zegt: “je hebt die hond niet voor je zweetvoeten”. Ik heb wel eens op Facebook rondgevraagd wat mensen hier nou van vinden. De reacties waren wisselend. Wat mij daarin wel stak, was dat sommige mensen die zelf blind zijn, maar geen gebruik maken van een hond, het soms logisch vinden dat er een toeslag wordt gevraagd. Ja, echt waar, maar stel je voor dat zo’n bedrag voor je stok zou worden gevraagd. Op Instagram heb ik een poll gehouden onder mijn volgers en ruim tachtig procent vond het onredelijk dat een hotel dat vraagt. En dat is het ook, want ze vragen deze toeslag vanwege de extra schoonmaakkosten. Nu kan ik je vertellen dat Xena niet verhaart en dat ze, net als iedere assistentiehond, heeft geleerd om niet op de bedden te springen, in de hoek te plassen of op de meubels te kauwen. En we zijn dan wel met haar naar het strand geweest, maar het grootste deel van het zand dat in haar vacht zat, is achtergebleven in Juriaans auto. En natuurlijk, het kan voorkomen dat zo’n hond meer troep maakt dan de gemiddelde hotelgast met modderige schoenen of iets dergelijks, maar ja. Beter zou het hotel, als ze dan zo graag het al niet goedkope leven van mensen met een beperking nog ietsjes prijziger willen maken, een borg kunnen vragen, die je dan terugkrijgt als de kamer niet ongelofelijk smerig is. En je kunt denken, waar hebben we het over? Die toeslag was ‘slechts’ 17,50 euro, maar als je meerdere keren per jaar op vakantie gaat naar dat soort hotels, tikt dat wel aan. Kosten die je zonder dat harige hulpmiddel niet maakt, die mensen zonder beperking niet maken.

Ik heb mijn onbegrip jegens deze toeslag aangegeven bij het inchecken, zei het iets beknopter, maar heb wel als de voorbeeldige gast die ik graag wil zijn het bedrag betaald en geen verder scène geschopt. Ook moet ik zeggen dat het hotelpersoneel, dat verder heel vriendelijk en behulpzaam was, met ons meedacht en ons een kamer op de begane grond gaf, overal dicht bij. We zaten precies tussen de wellnes en het restaurant in, en ook vlakbij de hoofdingang. In het restaurant, het café en bij het ontbijt werd totaal niet moeilijk gedaan. Wel heb ik Xena, toen we naar het zwembad gingen, even achtergelaten op de hotelkamer, dat leek me wel zo redelijk. Dus, zou ik nog eens naar een hotel van deze keten gaan? Waarschijnlijk wel! En ik blijf natuurlijk hopen dat er ooit vanuit de overheid duidelijke regelgeving over dit struikelblok komt.

Deel dit Bericht

Over Moor

Misschien denk je wel, nu je mijn blog zo ziet, daar heb je weer zo’n blogger met een visuele beperking die haar verhaal heel bijzonder vindt. Wat zou haar verhaal meer de moeite waard maken dan dat van de zo vele anderen die online te vinden zijn? Dan zeg ik: fair point, daar heb ik geen antwoord op. Ik vind mijn verhaal niet boeiend, maar ik schrijf nou eenmaal graag. En omdat het onbeleefd is om over de levens van anderen te schrijven, schrijf ik over mezelf. Je bent vrij om te gaan, maar blijf vooral! 🙂

Laat een Reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

*
*