Ontstemd

Moor/ november 24, 2023/ Maatschappij, Slechtziend/ 0 reacties

Het zal je vast niet ontgaan zijn: we mochten afgelopen woensdag weer naar de stembus om onze Tweede Kamer te vullen. Hoewel ik iedere keer trouw gebruikmaak van dit democratische voorrecht, heb ik echt een hekel aan verkiezingstijd. Via alle mogelijke media word je doodgegooid met de veelbelovende ‘we gaan het land beter maken’ propaganda van politici, gaat met je naasten de discussie aan over politiek – waarbij ik steeds weer geconfronteerd word met hoe veel ik soms van mensen dichtbij me verschil- en bovenal is het altijd weer een puzzel hoe ik nu weer gebruik ga maken van mijn stemrecht. Want… ik lijk wel een politica met constant hetzelfde riedeltje: stemmen is voor mensen met een beperking vaak niet zo eenvoudig als het zou moeten zijn.

Papieren waanzin

“We hebben weer een tafellaken als stembiljet”, constateerde één van mijn vrienden de ochtend van de stemdag via WhatsApp. Er komen steeds meer partijen bij die ze op een vel papier moeten proppen. En de lettertjes worden ook steeds kleiner, althans dat is me verteld. Voor mij maakt het amper verschil. Als ze een stembiljet met letters op een voor mij leesbare grootte zouden willen uitbrengen, is er een halve bibliotheek nodig vrees ik. En dat brengt me meteen bij mijn grootste ergernis van dit beleid. Want niet alleen vind ik het ontzettend zonde voor de miljoenen kilo’s aan papier die dit grapje kost, het is voor mij, en veel anderen, niet te doen. Waarom kan stemmen anno 2023 nou nog steeds niet digitaal? Ja ja, omdat er mee gefraudeerd kan worden, maar kom op zeg! We regelen de gevoeligste zaken online via DigiD: belastingaangifte, ziekenhuisafspraken, bankzaken… allemaal dingen waarvan je echt niet wilt dat iemand behalve jij, of een gemachtigde, dat namens jou doet. Wat maakt dat zulke systemen wel waterdicht zijn gebleken volgens onze overheid, maar een stem uitbrengen niet kan? En alsof er met het handmatig tellen van stemmen niets fout kan gaan.

Deze manier van stemmen is in mijn ogen achterhaald en maakt het sommige mensen onnodig moeilijk. Voor mij is het iedere keer bedenken met wie, wanneer en waar ik ga stemmen. En ja, er wordt gewerkt aan oplossingen. Zo bestaat er een zogeheten stemmal waardoor je als visueel beperkte zelfstandig kan stemmen, maar die wordt lang niet bij ieder stembureau of in iedere gemeente aangeboden. In plaats van het stemlokaal op de hoek, waar je zelf naartoe zou kunnen lopen, moet je bijvoorbeeld naar de andere kant van je woonplaats reizen, ik noem maar wat. En natuurlijk, je kunt iemand machtigen. Of, zoals ik altijd doe, iemand meenemen het stemhokje in. Dat mag, als je kunt aantonen dat je het niet zelfstandig kunt. Mijn tante ging vandaag mee en ze hielp ook gelijk mijn opa, wiens gezichtsvermogen ook niet meer is wat het geweest is. Twee vliegen in één klap dus. Helemaal top! Maar zeg maar dag tegen de vrijheid om je politieke voorkeur helemaal voor jezelf te houden. Ik persoonlijk til daar helemaal niet zo zwaar aan, maar er zijn mensen die dat wel doen, en dat recht hebben ze. En dan nog het vervoer naar een stembureau. Er komt veel uitzoekwerk bij kijken als je als persoon met een beperking, en dat hoeft niet alleen een visuele beperking te zijn, wilt stemmen. Ik voel me genoeg betrokken bij mijn land om dat te doen, maar iemand hoeft zich maar een klein beetje minder voor de politiek te interesseren, en die persoon gaat niet meer, simpelweg omdat het te veel ‘geregel’ is. Dat papieren gehannes verlaagt denk ik echt wel een paar procent van de opkomst. En oh ja, had ik al gezegd dat ik het zonde van het papier vind?

En wij dan?

Nog iets wat me tergt, is dat vrijwel geen enkele stemwijzer aandacht besteedt aan inclusie. Het gaat bijna alleen maar over ‘hop topics’ als accijns, migratie en klimaat. Die thema’s zijn uiteraard heel belangrijk voor de maatschappij, maar hoe zit het met de rechten van LHBT’ers? En de leefbaarheid voor mensen met een beperking of chronische ziekte? Er zijn genoeg partijen die daar een mening over hebben. Ik heb ook een artikel gevonden waarin de standpunten van de verschillende partijen over dat laatste onderwerp zijn verzameld. Als je goed zoekt, vind je het wel, maar het komt nauwelijks terug in de reguliere en meest gebruikte stemwijzers en kieskompassen.

Hoe het ook zei, de stemmen zijn geteld en ons lot is bezegeld. Je kunt je afvragen hoe goed sommige kiezers zich daadwerkelijk verdiept hebben in alle standpunten van de partij van hun keuze. Je kunt je afvragen hoe hard deze dreun van een verkiezingsuitslag gaat doorklinken in vele, vele levens. En je kunt je afvragen of het iets aan de uitslag had veranderd als alle mensen met een beperking die nu te veel barrières hebben ervaren, wel ongehinderd hadden kunnen stemmen. De antwoorden op die vragen maken geen verschil. De kiezer heeft gesproken, de meerderheid heeft hoe dan ook de macht, zoals dat hoort in een gezonde democratie… ja toch? 😉

Deel dit Bericht

Over Moor

Misschien denk je wel, nu je mijn blog zo ziet, daar heb je weer zo’n blogger met een visuele beperking die haar verhaal heel bijzonder vindt. Wat zou haar verhaal meer de moeite waard maken dan dat van de zo vele anderen die online te vinden zijn? Dan zeg ik: fair point, daar heb ik geen antwoord op. Ik vind mijn verhaal niet boeiend, maar ik schrijf nou eenmaal graag. En omdat het onbeleefd is om over de levens van anderen te schrijven, schrijf ik over mezelf. Je bent vrij om te gaan, maar blijf vooral! 🙂

Laat een Reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

*
*