Bij samenwonen horen de nodige grote en minder grote veranderingen. Hierover schreef ik al in deel 1 van deze serie, over het verplaatsen van je verleden naar een nieuwe plek, in deel 2 over het regelen van bepaalde administratieve zaken en in deel 3 over het samen bestieren van een huishouden. Maar nu het stof van de verhuizing is neergedaald
Niet schrikken hoor, daar ben ik weer! Ik verdween zonder aankondiging van je digitale netvlies en nu, twee maanden later, keer ik wederom zonder aankondiging vooraf terug. Ik zou graag met een paar goede redenen komen waarom ik zo lang radiostilte heb ingelast. Helaas heb ik die niet, alleen de clichés, dat ik echt heel druk ben geweest en geen
Er was een tijd, nog niet eens zo lang geleden, dat ik me losmaakte van mijn ouders, begeleiders en huisgenoten en op mezelf ging wonen. Goed, de eerlijkheid gebied me te zeggen dat ik nog wel begeleiding kreeg, maar dat was slechts een paar uur per week. Ik had een plekje helemaal voor mij alleen, dat ik helemaal naar eigen
Dat een blindengeleidehond niet kant-en-klaar uit de lucht komt vallen, weet natuurlijk iedere leek. Een ieder weet volgens mij wel dat zo’n hondje door een speciale hondenschool wordt getraind tot een fantastische steun en toeverlaat voor iemand met een visuele beperking. Maar er zit nog een stuk voor. Voordat een jonge hond bij de hondenschool in training gaat, woont deze
Ik had me veel voorgesteld bij mijn eerste vakantie met de familie van mijn vriend, maar dit ging mijn verwachtingen ver te boven. Een paar weken voor vertrek was het weliswaar ter sprake gekomen, maar echt concreet was het niet geworden. Het idee bleef echter wel als een exotische vlinder door mijn hoofd fladderen. Ik kon er niet rechtstreeks naar
Als je aan iemand met vijf complete zintuigen vraagt wat deze persoon erger zou vinden: blind zijn of doof, dan hoor je, vind ik, opvallend vaak dat men blind zijn veel erger vindt. Men zegt dat in mijn beleving vaak zonder aarzelen. Geen geluiden horen is een stuk minder erg dan helemaal niet meer kunnen zien. Het verbaast me elke
Ziekenhuizen, sommigen zien ze dagelijks van binnen, anderen fietsen er hooguit langs. Ik ken genoeg mensen met een beperking aanverwant aan die van mij die de ziekenhuizen plat lopen. Soms voor oogonderzoeken, maar vaker ook omdat hun visuele beperking deel uitmaakt van een complexere aandoening waar meer medische klachten bij komen kijken. Ik prijs mezelf dan ook gelukkig met mijn
Wat kan er toch veel veranderen in een jaar tijd! Zo’n jaar gaat razendsnel, maar tegelijkertijd kan er in die twaalf maanden zo veel gebeuren! Denk maar eens terug: waar was jij vorig jaar op deze dag? Wat deed je precies? Zat je misschien in een compleet andere levensfase? De kans is groot dat je niet meer precies weet wat
Musicals, you love ‘m or you hate ‘m. In mijn geval: vroeger boeiden ze me niet zo, tot mijn bonusfamilie me meetroonde naar ‘Moeder ik wil bij de revue’ en ik betoverd werd door de overtuigende acteurs en passende muziek. Daarna ben ik jaren niet meer naar een musical geweest. Het kwam niet zo in me op en ik had
Sinds kort duikt het overal op. Sommigen noemen het een plaag, anderen vinden het de uitvinding van de eeuw. Eén ding is zeker: het wordt zo langzamerhand steeds meer geïntegreerd in onze (digitale) levens. Bijna iedereen heeft er onderhand wel iets over gezegd of geschreven, dus nu is het mijn beurt. Riemen vast, want ik deel met genoegen mijn visie
Verhuizen, het blijft iets merkwaardigs. Ik heb het de afgelopen vijf jaar drie keer moeten doen en tja, het went nooit. Verhuizen is alsof je op de resetknop van je leven drukt. Spullen die je al tijden kwijt bent, vind je terug, terwijl spullen die je altijd binnen handbereik had, ineens spoorloos verdwijnen. In mijn geval is er niet alleen
Over een kleine twee weken is het zover, dan ga ik verhuizen. Na anderhalf jaar met veel plezier in mijn comfortabele appartementje op drie hoog gewoond te hebben, wordt het tijd om de boel in te pakken. Hoewel het weer een nieuwe fase in mijn leven gaat zijn en ik een voorstander ben van vooruitgaan en vernieuwing, verhuis ik toch
Het is een broeierige zomerochtend als we precies op tijd de kleine parkeerplaats op rijden. Ik houd het bijna niet meer van de spanning. Dit is het moment waar ik nu al een week vurig naar uitkijk.“Ze zijn er al” constateert mijn lief. Ja hoor, ik zie hem staan, als enige auto op de parkeerplaats: de witte bus vol beloften.
Een uitgebreide terugblik op mijn tijd met Siërra, mijn pas gepensioneerde ex-blindengeleidehond.