Stel je voor, het is een doodgewone maandagochtend. Je logt in op je digitale werkplek en komt er tot je schrik achter dat je beeldscherm raar doet. Je kunt er bijna niets op zien en het doet pijn aan je ogen. Blijkbaar ben jij de enige die er last van heeft, je collega’s merken er niets van. Ook de helpdesk
Een museum bezoeken met een visuele beperking lijkt in de ogen van sommigen tamelijk zinloos, maar in veel gevallen is dat absoluut niet zo. Er zijn genoeg plaatsen waar kunst wordt getoond zonder dat alleen het visuele zintuig wordt geprikkeld. In de serie ‘Kunst binnen handbereik’ bezoek ik tentoonstellingen of rondleidingen die door musea in het hele land worden georganiseerd
Hoera, Xena en ik zijn ruim een jaar samen! En vorige maand vierde ze alweer haar derde verjaardag. Of nou ja, wij vierden die, zij had gewoon een superdag met haar maatje Ringo, die overigens precies dezelfde dag geboren is als zij, hoewel ze geen familie zijn. Ik loop nu al bijna acht jaar met een blindengeleidehond en heb een
Zelfstandig wonen is als je een beperking hebt lang niet altijd een optie. Ik heb veel (tussen)stappen moeten zetten voordat ik kwam waar ik nu ben. Van een beschermde jeugd bij ouders, waarbij er voor je wordt gekookt en schoongemaakt, moet je alles plotseling zelf doen wanneer je het huis uit gaat. Niet te doen als je nauwelijks wat ziet.
Dat een blindengeleidehond niet kant-en-klaar uit de lucht komt vallen, weet natuurlijk iedere leek. Een ieder weet volgens mij wel dat zo’n hondje door een speciale hondenschool wordt getraind tot een fantastische steun en toeverlaat voor iemand met een visuele beperking. Maar er zit nog een stuk voor. Voordat een jonge hond bij de hondenschool in training gaat, woont deze
Het lijkt er op dat het eindelijk gaat gebeuren! De zomer is nu toch echt begonnen. En na al die natte, grauwe weken hebben we het ook wel verdiend, niet waar? Ik kan niet wachten tot de temperatuur dagen achter elkaar boven de twintig graden blijft, de zon volop gaat schijnen en we weer veel naar buiten kunnen. Want ik
Een museum bezoeken met een visuele beperking lijkt in de ogen van sommigen tamelijk zinloos, maar in veel gevallen is dat absoluut niet zo. Er zijn genoeg plaatsen waar kunst wordt getoond zonder dat alleen het visuele zintuig wordt geprikkeld. In de serie ‘Kunst binnen handbereik’ bezoek ik tentoonstellingen of rondleidingen die door musea in het hele land worden georganiseerd
Je kent het misschien wel: van die gel die je op pijnlijke gewrichten en spieren aanbrengt. Eerst begint het te gloeien en te branden, waarna de verlichting volgt. Dat is zelfspot voor mij. Het laat me branden, maar daarna voel ik me vaak beter. Zelfspot is mijn wapen tegen de vaak op de loer liggende verbittering, en vaker nog, tegen
Een museum bezoeken met een visuele beperking lijkt in de ogen van sommigen tamelijk zinloos, maar in veel gevallen is dat absoluut niet zo. Er zijn genoeg plaatsen waar kunst wordt getoond zonder dat alleen het visuele zintuig wordt geprikkeld. In de serie ‘Kunst binnen handbereik’ bezoek ik tentoonstellingen of rondleidingen die door musea in het hele land worden georganiseerd
Het zijn van die typische toevoegingen aan het straatbeeld die, als ze voor jou niet zo relevant zijn, er gewoon bij horen. Van die dingen die menig ziend persoon wel ziet, maar niet registreert. Denk bijvoorbeeld aan de witte ribbellijnen bij bus- en treinstations, of de noppentegels die oversteekplaatsen markeren. Dit zijn geen kunstzinnige uitingen van een overijverig gemeenteraadslid –
Musicals, you love ‘m or you hate ‘m. In mijn geval: vroeger boeiden ze me niet zo, tot mijn bonusfamilie me meetroonde naar ‘Moeder ik wil bij de revue’ en ik betoverd werd door de overtuigende acteurs en passende muziek. Daarna ben ik jaren niet meer naar een musical geweest. Het kwam niet zo in me op en ik had
Ik zeg altijd maar zo: het is niet mijn beperking die mij beperkt, maar hoe mensen in mijn omgeving ermee omgaan. Ik ben in staat om mezelf prima te redden, om op mijn manier alles uit het leven te halen en ervan te genieten en ja, ik zal nooit kunnen autorijden en zelfstandig winkelen is een enorme uitdaging, maar als
Ik neem jullie mee naar het o zo vredige Ermelo, een rustig dorpje op de Veluwe. In deze stille, door bossen en heide omringde woonplaats, zijn de mensen uiterst vriendelijk en gebeurt regelmatig wat je op de meeste plekken in het land veel minder ziet: er wordt gestopt voor de witte stok! Ermelo, een oase van rust en bezinning, waar
Sinds kort duikt het overal op. Sommigen noemen het een plaag, anderen vinden het de uitvinding van de eeuw. Eén ding is zeker: het wordt zo langzamerhand steeds meer geïntegreerd in onze (digitale) levens. Bijna iedereen heeft er onderhand wel iets over gezegd of geschreven, dus nu is het mijn beurt. Riemen vast, want ik deel met genoegen mijn visie
Het zal je vast niet ontgaan zijn: we mochten afgelopen woensdag weer naar de stembus om onze Tweede Kamer te vullen. Hoewel ik iedere keer trouw gebruikmaak van dit democratische voorrecht, heb ik echt een hekel aan verkiezingstijd. Via alle mogelijke media word je doodgegooid met de veelbelovende ‘we gaan het land beter maken’ propaganda van politici, gaat met je