Als er iets mis gaat, dan is dat vaak niet opzichzelfstaand. Nee, dan gaat het geregeld van alle kanten fout. Je kent ze wel: die maandagochtenden waarop niets lukt. Je raakt van alles kwijt waardoor je te laat komt, de computer heeft net zo ’n zin om weer te gaan werken als jij en geeft er al snel de brui
Je kent het misschien wel: van die gel die je op pijnlijke gewrichten en spieren aanbrengt. Eerst begint het te gloeien en te branden, waarna de verlichting volgt. Dat is zelfspot voor mij. Het laat me branden, maar daarna voel ik me vaak beter. Zelfspot is mijn wapen tegen de vaak op de loer liggende verbittering, en vaker nog, tegen
Op een afgelegen locatie ergens in Blaricum staan tientallen pakketdozen mistroostig op elkaar gestapeld, wachtend op hun rechtmatige eigenaars. Eén van die eigenaars, ben ik. Mijn tante parkeert de auto. Ik moest haar wel mee vragen, want met het OV afreizen naar dit sombere niets is geen optie. We lopen naar binnen en na eerst een paar minuten hardgrondig genegeerd
Het is een punt van discussie dat niet alleen bij mij thuis voor beroering zorgt, maar sinds een jaar of wat ook op mijn werk speelt: afval scheiden. Ik zou dit met mijn groene hart natuurlijk van harte moeten toejuichen, en dat doe ik ook, maar in beperkte maten. Want man… het is soms toch tamelijk ingewikkeld allemaal. Wat moet
Ik zeg altijd maar zo: het is niet mijn beperking die mij beperkt, maar hoe mensen in mijn omgeving ermee omgaan. Ik ben in staat om mezelf prima te redden, om op mijn manier alles uit het leven te halen en ervan te genieten en ja, ik zal nooit kunnen autorijden en zelfstandig winkelen is een enorme uitdaging, maar als
Ik neem jullie mee naar het o zo vredige Ermelo, een rustig dorpje op de Veluwe. In deze stille, door bossen en heide omringde woonplaats, zijn de mensen uiterst vriendelijk en gebeurt regelmatig wat je op de meeste plekken in het land veel minder ziet: er wordt gestopt voor de witte stok! Ermelo, een oase van rust en bezinning, waar
Sinds kort duikt het overal op. Sommigen noemen het een plaag, anderen vinden het de uitvinding van de eeuw. Eén ding is zeker: het wordt zo langzamerhand steeds meer geïntegreerd in onze (digitale) levens. Bijna iedereen heeft er onderhand wel iets over gezegd of geschreven, dus nu is het mijn beurt. Riemen vast, want ik deel met genoegen mijn visie
Het zal je vast niet ontgaan zijn: we mochten afgelopen woensdag weer naar de stembus om onze Tweede Kamer te vullen. Hoewel ik iedere keer trouw gebruikmaak van dit democratische voorrecht, heb ik echt een hekel aan verkiezingstijd. Via alle mogelijke media word je doodgegooid met de veelbelovende ‘we gaan het land beter maken’ propaganda van politici, gaat met je
Verhuizen, het blijft iets merkwaardigs. Ik heb het de afgelopen vijf jaar drie keer moeten doen en tja, het went nooit. Verhuizen is alsof je op de resetknop van je leven drukt. Spullen die je al tijden kwijt bent, vind je terug, terwijl spullen die je altijd binnen handbereik had, ineens spoorloos verdwijnen. In mijn geval is er niet alleen
Over een kleine twee weken is het zover, dan ga ik verhuizen. Na anderhalf jaar met veel plezier in mijn comfortabele appartementje op drie hoog gewoond te hebben, wordt het tijd om de boel in te pakken. Hoewel het weer een nieuwe fase in mijn leven gaat zijn en ik een voorstander ben van vooruitgaan en vernieuwing, verhuis ik toch
Nu ik steeds meer tijd doorbreng in het dynamische Den Haag, de stad waar ik werk en waar mijn geliefde woont, betekent dat als vanzelf dat ik ook meer tijd in een tram doorbreng. Sterker nog: ik denk dat ik het afgelopen jaar meer in een tram heb gezeten dan in mijn hele leven daarvoor. Als je het mij vraagt
De eerste werkdag na mijn vakantie begint goed als ik met de lift op de vierde verdieping arriveer.“Vierde verdieping”, verkondigt een stem monter. Mijn hart maakt een sprongetje. Dat is nieuw! Het lijkt misschien iets kleins en onbeduidends, een lift die is gaan praten, maar voor mij is het een teken dat er rekening met me gehouden en naar me