Hoe ouder je wordt, hoe sneller de tijd lijkt te gaan. Ik weet niet of ik die wijsheid zelf heb verzonnen of dat deze uit de koker van een briljantere geest komt, maar het is sowieso waar. Toen ik nog een klein meisje was zweefde ik, als ik er nu op terug kijk dan, eindeloos in een tijdloze mist van
Er was een tijd, nog niet eens zo lang geleden, dat ik me losmaakte van mijn ouders, begeleiders en huisgenoten en op mezelf ging wonen. Goed, de eerlijkheid gebied me te zeggen dat ik nog wel begeleiding kreeg, maar dat was slechts een paar uur per week. Ik had een plekje helemaal voor mij alleen, dat ik helemaal naar eigen
Als er iets mis gaat, dan is dat vaak niet opzichzelfstaand. Nee, dan gaat het geregeld van alle kanten fout. Je kent ze wel: die maandagochtenden waarop niets lukt. Je raakt van alles kwijt waardoor je te laat komt, de computer heeft net zo ’n zin om weer te gaan werken als jij en geeft er al snel de brui
Dat een blindengeleidehond niet kant-en-klaar uit de lucht komt vallen, weet natuurlijk iedere leek. Een ieder weet volgens mij wel dat zo’n hondje door een speciale hondenschool wordt getraind tot een fantastische steun en toeverlaat voor iemand met een visuele beperking. Maar er zit nog een stuk voor. Voordat een jonge hond bij de hondenschool in training gaat, woont deze
Het lijkt er op dat het eindelijk gaat gebeuren! De zomer is nu toch echt begonnen. En na al die natte, grauwe weken hebben we het ook wel verdiend, niet waar? Ik kan niet wachten tot de temperatuur dagen achter elkaar boven de twintig graden blijft, de zon volop gaat schijnen en we weer veel naar buiten kunnen. Want ik
“Wat knap zeg, dat je zo zelfstandig met het OV kunt reizen”, krijg ik regelmatig te horen van goedbedoelende vreemden. Ik begrijp uiteraard dat dit complimenteus bedoelt is, maar vaak komt het ietwat denigrerend op me over. Knap? Hoezo? Ik hoef alleen maar in te stappen, de machinist doet al het werk! Toch zeg ik dat soort dingen niet, want
Een museum bezoeken met een visuele beperking lijkt in de ogen van sommigen tamelijk zinloos, maar in veel gevallen is dat absoluut niet zo. Er zijn genoeg plaatsen waar kunst wordt getoond zonder dat alleen het visuele zintuig wordt geprikkeld. In de serie ‘Kunst binnen handbereik’ bezoek ik tentoonstellingen of rondleidingen die door musea in het hele land worden georganiseerd
Ouderdom komt met gebreken, en helaas gaat het bij prachtige dieren als honden ontzettend snel. Zo kan ik me nog levendig herinneren hoe Siërra zo’n vijf jaar geleden als een onuitputtelijke bron van energie eindeloos kon blijven spelen. Nu is ze nog steeds gek op rennen en dollen met andere honden, maar houdt ze het toch een stuk minder lang
Ik had me veel voorgesteld bij mijn eerste vakantie met de familie van mijn vriend, maar dit ging mijn verwachtingen ver te boven. Een paar weken voor vertrek was het weliswaar ter sprake gekomen, maar echt concreet was het niet geworden. Het idee bleef echter wel als een exotische vlinder door mijn hoofd fladderen. Ik kon er niet rechtstreeks naar
Je kent het misschien wel: van die gel die je op pijnlijke gewrichten en spieren aanbrengt. Eerst begint het te gloeien en te branden, waarna de verlichting volgt. Dat is zelfspot voor mij. Het laat me branden, maar daarna voel ik me vaak beter. Zelfspot is mijn wapen tegen de vaak op de loer liggende verbittering, en vaker nog, tegen
Op een afgelegen locatie ergens in Blaricum staan tientallen pakketdozen mistroostig op elkaar gestapeld, wachtend op hun rechtmatige eigenaars. Eén van die eigenaars, ben ik. Mijn tante parkeert de auto. Ik moest haar wel mee vragen, want met het OV afreizen naar dit sombere niets is geen optie. We lopen naar binnen en na eerst een paar minuten hardgrondig genegeerd
Het is een punt van discussie dat niet alleen bij mij thuis voor beroering zorgt, maar sinds een jaar of wat ook op mijn werk speelt: afval scheiden. Ik zou dit met mijn groene hart natuurlijk van harte moeten toejuichen, en dat doe ik ook, maar in beperkte maten. Want man… het is soms toch tamelijk ingewikkeld allemaal. Wat moet
Een museum bezoeken met een visuele beperking lijkt in de ogen van sommigen tamelijk zinloos, maar in veel gevallen is dat absoluut niet zo. Er zijn genoeg plaatsen waar kunst wordt getoond zonder dat alleen het visuele zintuig wordt geprikkeld. In de serie ‘Kunst binnen handbereik’ bezoek ik tentoonstellingen of rondleidingen die door musea in het hele land worden georganiseerd
Het is een volstrekt normale zondag in maart wanneer een levendige, bruisende wijk in Den Haag een vreemde metamorfose doormaakt. Er daalt een merkwaardige stilte neer over deze anders zo rumoerige buurt, straten zijn afgezet met dranghekken en langs de stoeprand staat een ambulancemotor eenzaam te wachten tot de plicht roept. Er is vrijwel niemand op straat. Het lijkt bijna
Het zijn van die typische toevoegingen aan het straatbeeld die, als ze voor jou niet zo relevant zijn, er gewoon bij horen. Van die dingen die menig ziend persoon wel ziet, maar niet registreert. Denk bijvoorbeeld aan de witte ribbellijnen bij bus- en treinstations, of de noppentegels die oversteekplaatsen markeren. Dit zijn geen kunstzinnige uitingen van een overijverig gemeenteraadslid –