Op een afgelegen locatie ergens in Blaricum staan tientallen pakketdozen mistroostig op elkaar gestapeld, wachtend op hun rechtmatige eigenaars. EĆ©n van die eigenaars, ben ik. Mijn tante parkeert de auto. Ik moest haar wel mee vragen, want met het OV afreizen naar dit sombere niets is geen optie. We lopen naar binnen en na eerst een paar minuten hardgrondig genegeerd
Het is een punt van discussie dat niet alleen bij mij thuis voor beroering zorgt, maar sinds een jaar of wat ook op mijn werk speelt: afval scheiden. Ik zou dit met mijn groene hart natuurlijk van harte moeten toejuichen, en dat doe ik ook, maar in beperkte maten. Want man… het is soms toch tamelijk ingewikkeld allemaal. Wat moet
Een museum bezoeken met een visuele beperking lijkt in de ogen van sommigen tamelijk zinloos, maar in veel gevallen is dat absoluut niet zo. Er zijn genoeg plaatsen waar kunst wordt getoond zonder dat alleen het visuele zintuig wordt geprikkeld. In de serie ‘Kunst binnen handbereik’ bezoek ik tentoonstellingen of rondleidingen die door musea in het hele land worden georganiseerd
Het is een volstrekt normale zondag in maart wanneer een levendige, bruisende wijk in Den Haag een vreemde metamorfose doormaakt. Er daalt een merkwaardige stilte neer over deze anders zo rumoerige buurt, straten zijn afgezet met dranghekken en langs de stoeprand staat een ambulancemotor eenzaam te wachten tot de plicht roept. Er is vrijwel niemand op straat. Het lijkt bijna
Het zijn van die typische toevoegingen aan het straatbeeld die, als ze voor jou niet zo relevant zijn, er gewoon bij horen. Van die dingen die menig ziend persoon wel ziet, maar niet registreert. Denk bijvoorbeeld aan de witte ribbellijnen bij bus- en treinstations, of de noppentegels die oversteekplaatsen markeren. Dit zijn geen kunstzinnige uitingen van een overijverig gemeenteraadslid –
Als je aan iemand met vijf complete zintuigen vraagt wat deze persoon erger zou vinden: blind zijn of doof, dan hoor je, vind ik, opvallend vaak dat men blind zijn veel erger vindt. Men zegt dat in mijn beleving vaak zonder aarzelen. Geen geluiden horen is een stuk minder erg dan helemaal niet meer kunnen zien. Het verbaast me elke
Het is alweer een half jaar geleden dat Siƫrra, mijn eerste geleidehond, met pensioen ging. Dit noodzakelijke maar droevige afscheid was het startsein voor dit blog. Sindsdien is er veel gebeurd. Ik begin meer en meer een team te worden met mijn nieuwe hond Xena en we hebben alweer het nodige meegemaakt. Drie musicals, een weekendje weg, naar de bioscoop,
Ziekenhuizen, sommigen zien ze dagelijks van binnen, anderen fietsen er hooguit langs. Ik ken genoeg mensen met een beperking aanverwant aan die van mij die de ziekenhuizen plat lopen. Soms voor oogonderzoeken, maar vaker ook omdat hun visuele beperking deel uitmaakt van een complexere aandoening waar meer medische klachten bij komen kijken. Ik prijs mezelf dan ook gelukkig met mijn
Wat kan er toch veel veranderen in een jaar tijd! Zo’n jaar gaat razendsnel, maar tegelijkertijd kan er in die twaalf maanden zo veel gebeuren! Denk maar eens terug: waar was jij vorig jaar op deze dag? Wat deed je precies? Zat je misschien in een compleet andere levensfase? De kans is groot dat je niet meer precies weet wat
Musicals, you love ‘m or you hate ‘m. In mijn geval: vroeger boeiden ze me niet zo, tot mijn bonusfamilie me meetroonde naar ‘Moeder ik wil bij de revue’ en ik betoverd werd door de overtuigende acteurs en passende muziek. Daarna ben ik jaren niet meer naar een musical geweest. Het kwam niet zo in me op en ik had
Ik zeg altijd maar zo: het is niet mijn beperking die mij beperkt, maar hoe mensen in mijn omgeving ermee omgaan. Ik ben in staat om mezelf prima te redden, om op mijn manier alles uit het leven te halen en ervan te genieten en ja, ik zal nooit kunnen autorijden en zelfstandig winkelen is een enorme uitdaging, maar als
Ik neem jullie mee naar het o zo vredige Ermelo, een rustig dorpje op de Veluwe. In deze stille, door bossen en heide omringde woonplaats, zijn de mensen uiterst vriendelijk en gebeurt regelmatig wat je op de meeste plekken in het land veel minder ziet: er wordt gestopt voor de witte stok! Ermelo, een oase van rust en bezinning, waar
De Koopgoot in Rotterdam wordt overspoeld door winkelend publiek. De menigte struint in een gestage stroom langs de feestelijk verlichte winkels, met alle afgedraaide kerstklassiekers galmend in de oren. Dat het woensdagmiddag is en al donker doet niets af aan de drukte. Mijn vriend en ik lopen er tussen, voortgedreven door het verlangen om dat ene speciale cadeau te vinden
Ik ben dol op hotelvakanties en mijn vriend gelukkig ook. Eerder dit jaar brachten we een paar dagen door in een schitterend hotel in Maastricht. Begin december reisden we af naar Middelburg om ons tien maanden samenzijn te vieren. Daar trokken we ons terug in het Valk Exclusief hotel en lieten ons onderdompelen in culinaire genoegens en… het heerlijke hotelzwembad.
Sinds kort duikt het overal op. Sommigen noemen het een plaag, anderen vinden het de uitvinding van de eeuw. EĆ©n ding is zeker: het wordt zo langzamerhand steeds meer geĆÆntegreerd in onze (digitale) levens. Bijna iedereen heeft er onderhand wel iets over gezegd of geschreven, dus nu is het mijn beurt. Riemen vast, want ik deel met genoegen mijn visie