De sfeer zit er goed in op het Malieveld. Uit speakers klinkt opzwepende muziek, waar een DJ vrolijk overheen babbelt met teksten als: “wij zetten ons vanavond in Voor KWF. Succes alle lopers!” Overal zwerven mensen rond waarvan er veel rode of oranje T-shirts dragen, terwijl de laatste zonnestralen het tafereel in een rossige gloed dompelen. Tussen de drommen mensen
Het was vorige week opvallend stil in onze bedrijfskantine. Dit kwam ongetwijfeld door uitgelopen vergaderingen, afspraken buiten de deur of de voorjaarsvakantie, maar het kan ook goed zijn dat er een andere reden voor was. Ter eren van de Nationale Week zonder Vlees en Zuivel werd er door de catering hoofdzakelijk plantaardig voedsel aangeboden. En zoiets werkt bij sommigen als
We leerden elkaar kennen op Dribbel, een peuterspeelzaal voor blinde en slechtziende kleintjes in Amsterdam. Nu woonde ik niet in Amsterdam, maar het was de dichtstbijzijnde peuterspeelzaal voor visueel beperkten. Mijn moeder reed me drie keer per week op en neer naar Dribbel, waar ze zijn moeder ontmoette. De twee werden vriendinnen en dus gingen we, zoals dat dan gaat,
Vroeger, in mijn tienertijd, was ik ontzettend mensenschuw. Wanneer ik niet op school was bracht ik mijn dagen op mijn zolderkamer door, Skypend met mijn besties, huiswerk makend en dagdromend. Ik ging vrij zelden er op uit, al helemaal niet in mijn eentje. Dat vond ik toen wel prima, ik vermaakte me best. Toch is dat helemaal veranderd toen ik
Ze staan weer eens te posten bij de ingang van de supermarkt die we geregeld bezoeken. De toon waarmee ze voorbijgangers aanspreken is veelal dwingend of smekend. In het begin wilde ik altijd blijven staan, een praatje maken, luisteren naar hun verhaal. Ik was dan behoorlijk geërgerd als Jur me snel langs hen wilde loodsen. Maar nu ik hier zelf
Een museum bezoeken met een visuele beperking lijkt in de ogen van sommigen tamelijk zinloos, maar in veel gevallen is dat absoluut niet zo. Er zijn genoeg plaatsen waar kunst wordt getoond zonder dat alleen het visuele zintuig wordt geprikkeld. In de serie ‘Kunst binnen handbereik’ bezoek ik tentoonstellingen of rondleidingen die door musea in het hele land worden georganiseerd
Bij samenwonen horen de nodige grote en minder grote veranderingen. Hierover schreef ik al in deel 1 van deze serie, over het verplaatsen van je verleden naar een nieuwe plek, in deel 2 over het regelen van bepaalde administratieve zaken en in deel 3 over het samen bestieren van een huishouden. Maar nu het stof van de verhuizing is neergedaald
We hebben de jaarwisseling weer overleefd. En met we bedoel ik mijn naasten en ik, want helaas zijn er zoals ieder jaar weer wat veel te jonge vuurwerkslachtoffers te betreuren. Hoeveel gewonden en doden er ook vallen, hoeveel verminkingen en branden er worden gecreëerd, de gemiddelde gelegenheidspyromaan neemt zijn verantwoordelijkheid maar niet. Daarom tel ik mijn zegeningen, en mijn vingers
Hoera, Xena en ik zijn ruim een jaar samen! En vorige maand vierde ze alweer haar derde verjaardag. Of nou ja, wij vierden die, zij had gewoon een superdag met haar maatje Ringo, die overigens precies dezelfde dag geboren is als zij, hoewel ze geen familie zijn. Ik loop nu al bijna acht jaar met een blindengeleidehond en heb een
De hoofdstad van ons land is voor veel mensen the place to be, maar dat geldt zeker niet voor mij. Voor een dagje is het leuk, maar aan het eind ervan ben ik maar al te blij die hysterisch drukke plek achter me te kunnen laten. Amsterdam is zo’n plek waar je de gekste dingen meemaakt, waarschijnlijk omdat een enorme
Zelfstandig wonen is als je een beperking hebt lang niet altijd een optie. Ik heb veel (tussen)stappen moeten zetten voordat ik kwam waar ik nu ben. Van een beschermde jeugd bij ouders, waarbij er voor je wordt gekookt en schoongemaakt, moet je alles plotseling zelf doen wanneer je het huis uit gaat. Niet te doen als je nauwelijks wat ziet.
Dat leven met een (visuele) beperking soms een tikkie ingewikkeld is, is geen nieuws. Toch zijn het heel vaak niet alleen de voor de hand liggende, praktische ongemakken die het ons moeilijk maken. Het heeft minstens net zo veel, dan wel niet meer, impact op je leven hoe er met je wordt omgegaan. Je wordt onwijs vaak onderschat, overschat, veroordeeld,
Niet schrikken hoor, daar ben ik weer! Ik verdween zonder aankondiging van je digitale netvlies en nu, twee maanden later, keer ik wederom zonder aankondiging vooraf terug. Ik zou graag met een paar goede redenen komen waarom ik zo lang radiostilte heb ingelast. Helaas heb ik die niet, alleen de clichés, dat ik echt heel druk ben geweest en geen
Hoe ouder je wordt, hoe sneller de tijd lijkt te gaan. Ik weet niet of ik die wijsheid zelf heb verzonnen of dat deze uit de koker van een briljantere geest komt, maar het is sowieso waar. Toen ik nog een klein meisje was zweefde ik, als ik er nu op terug kijk dan, eindeloos in een tijdloze mist van
Er was een tijd, nog niet eens zo lang geleden, dat ik me losmaakte van mijn ouders, begeleiders en huisgenoten en op mezelf ging wonen. Goed, de eerlijkheid gebied me te zeggen dat ik nog wel begeleiding kreeg, maar dat was slechts een paar uur per week. Ik had een plekje helemaal voor mij alleen, dat ik helemaal naar eigen